ΕΧΩ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ

Σίγουρα δεν είμαι η μόνη που παρατηρώ τους ανθρώπους να περπατούν ακόμα και στο δρόμο και να κρατούν ένα πλαστικό ποτηράκι με κάθε λογής καφέ.  Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι είναι αυτό που όχι μόνο το πρωί αλλά και άλλες ώρες της ημέρας τους οδηγεί σε αυτήν την επιλογή. Είναι η ευχαρίστηση; Τους αρέσει τόσο πολύ τελικά ο καφές ή μήπως είναι αυτός που τους βοηθά να κάνουν ένα boost και να αντέξουν στο απαιτητικό πρόγραμμα της ημέρας τους; Ρώτησα λοιπόν κάποιους από τους κοντινούς μου ανθρώπους που έχουν αυτή την συνήθεια.  Οι περισσότερες απαντήσεις ήταν. Α, χωρίς καφέ δεν ανοίγει το μάτι. Χωρίς καφέ θα σωριαστώ στο πάτωμα και δεν θα βγει το απαιτητικό πρόγραμμα της καθημερινότητας. Άλλοι απάντησαν ότι αν μείνουν χωρίς φαγητό δεν τους ενοχλεί, αλλά αντίθετα χωρίς καφέ σκοτώνουν άνθρωπο.  Και η σκέψη της ημέρας που προκύπτει είναι ότι καλός ο πρωινός καφές σαν ένα «ξύπνημα» όμως η εξάρτηση από καφέ καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας για θέματα ενέργειας θα μπορούσε να