Μια φορά και ένα καιρό όλες οι οικογένειες διατηρούσαν τις δικές τους «οργανικές» αγελάδες, που έβοσκαν οργανικό χορταράκι, και οι ιδιοκτήτες τους χρησιμοποιούσαν τα «δώρα» τους στη καθημερινή διατροφή τους.Έπιναν το γάλα τους, έβγαζαν τη κρέμα και έφτιαχναν βούτυρο. Πέρα από την εξαιρετική θρεπτική αξία αυτών των τροφών είχαν και απίστευτη γεύση. Γεύση που πιθανόν πολύ λίγοι από εμάς έχουμε δοκιμάσει στη ζωή μας. Τη σημερινή εποχή είναι κομματάκι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να ακολουθήσει κάποιος τον τρόπο ζωής και διατροφής των παλιών, εκτός και αν διαμένει σε αγρόκτημα και διατηρεί ζώα. Η έννοια «πάω να αρμέξω την αγελάδα για να πάρω το γάλα της» έχει αντικατασταθεί από το «πάω στο super market για ψώνια». Σίγουρα πιο εύκολη πρακτική, αλλά όπως όλα έχει και αυτή το τίμημα της. Αμέτρητες οι επιλογές· βούτυρα, μαργαρίνες, spreads, σκληρά, μαλακά, με γεύσεις, με χρώματα, με αρωματικά, με ελαιόλαδο, χωρίς λιπαρά, ενάντια στη χοληστερίνη… Χωρίς καμιά διατροφική αξία...