Ενας εξαιρετικός Μάικ Λι, ένας απολαυστικός Γούντι Αλεν, ένας πάντα νεανικός, παρά τα -παρά κάτι- 102 χρόνια του, Μανοέλ ντε Ολιβέιρα, ένας Ολιβερ Στόουν με κριτική ματιά, και μια μικρή, αφρικανική έκπληξη από το Τσαντ, μας πρόσφεραν ένα ξεχωριστό τριήμερο στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του Φεστιβάλ των Κανών.
«Μου έκανε εντύπωση το ελληνικό στοιχείο που μας οδήγησε σε κρίση τέτοιου βαθμού», ανέφερε ο Ολιβερ Στόουν στη συνέντευξη Τύπου. «Αλλά με εντυπωσίασε και η οικονομική κρίση που ξεπέρασε κατά πολύ εκείνη της δεκαετίας του '80. Ετσι αισθάνθηκα ότι ήταν καιρός να επανεξετάσω το οικονομικό μας σύστημα. Είμαι όπως όλοι, μπερδεμένος σχετικά με το αν το καπιταλιστικό σύστημα θα λύσει την υπάρχουσα κρίση. Θα ήθελα να δω να γίνονται σοβαρές αλλαγές στις ΗΠΑ. Βλέπουμε τι έχει γίνει στην Ελλάδα, την Αγγλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Πιστέψαμε πως είχαμε ένα σύστημα που θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά δεν λειτούργησε».
Σχολιάζοντας την απαισιόδοξη ματιά στη δική του ταινία ο Γούντι Αλεν ανάφερε: «Πάντα πιστεύω πως η ζωή είναι εφιαλτική και πως ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις είναι να λες ψέματα στον εαυτό σου, γιατί αλλιώτικα γίνεται αβάσταχτη - τα είπαν κι άλλοι πριν από μένα, ο Φρόιντ, ο Ευγένιος Ο'Νιλ...».
**Ο Μάικ Λι με το «Μια ακόμη χρονιά» έφτιαξε μια θαυμάσια, γεμάτη ενέργεια και ζεστασιά, ταινία, φαβορί σίγουρα για τον Χρυσό Φοίνικα, στο επίπεδο του «Μυστικά και ψέματα». Υπάρχουν κι εδώ όλα τα γνωστά του θέματα, οι απογοητεύσεις αλλά και οι μικρές χαρές της ζωής, η μοναξιά και η φιλία, ο έρωτας και ο θάνατος. Οι πρωταγωνιστές του είναι άνθρωποι απλοί (Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Ρουθ Σιν) κάπου στη βόρεια Αγγλία που προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοινωνία σε κρίση, οικονομική, κοινωνική και αξιών. Με ζωντανούς καθημερινούς διαλόγους που έχουν κάτι το τσεχοφικό, με σενάριο χωρίς μεγάλες δραματικές εξάρσεις, αλλά μόνο με απλές, ήρεμες σκηνές, ο Μάικ Λι φτιάχνει μια χαμηλών τόνων, τρυφερή ταινία. Οι ηθοποιοί του ζωντανεύουν συναρπαστικά τους διάφορους χαρακτήρες - τους αξίζει βραβείο συνόλου.
**Σε μια παρόμοια ευφορία κινείται και η εκτός συναγωνισμού ταινία «Θα συναντήσεις έναν ψηλό, μυστηριώδη ξένο» του Γούντι Αλεν. Επανέρχονται τα θέματά του: έρωτας και μοναξιά, απογοητεύσεις και όνειρα, ζωή και φιλοδοξίες, γηρατειά και θάνατος. Για μια ακόμη φορά ο Αλεν τοποθετεί τα πρόσωπά του στο Λονδίνο: τον φιλόδοξο αλλά αποτυχημένο συγγραφέα, Ρόι (Τζος Μπρόλιν), την όμορφη αλλά παραμερισμένη γυναίκα του, Σάλι (Ναόμι Γουότς), την εκνευριστική μητέρα της (Τζέμα Τζόουνς), τον ηλικιωμένο της συζύγο (Αντονι Χόπκινς),τον ελκυστικό εργοδότη της Σάλι, (Αντόνιο Μπαντέρας). Ο Αλεν έφτιαξε μια απολαυστική, ελαφριά (αλλά με δραματικά στοιχεία) κωμωδία με ζωντανούς, έξυπνους διαλόγους.
**Στη «Γουόλ Στριτ» επιστρέφει ο Ολιβερ Στόουν για να εξερευνήσει ξανά, 23 χρόνια μετά την πρώτη ταινία, τη λειτουργία της μέσα από τα παρασκήνια των αγοραπωλησιών και των ανθρώπων που ανεβοκατεβάζουν τις μετοχές. Στο επίκεντρο η σύγκρουση ανάμεσα σ' ένα νεαρό, έντιμο γιάπη (Σάια Λαμπέφ) κι ένα πανίσχυρο κι αδίστακτο τραπεζίτη (Τζος Μπρόλιν). Ανάμεσά τους κινείται και ο γνωστός μας χρηματιστής Γκέκο (Μάικλ Ντάγκλας). Ο Στόουν στρέφει το ενδιαφέρον του στις σχέσεις ανάμεσα στα, επηρεασμένα από το οικονομικό «παιχνίδι», πρόσωπα, από τα οποία κανένα δεν βγαίνει αλώβητο. Η μόνη λύση που δίνεται είναι η στροφή σε μια «πράσινη» πολιτική.
* Πάντα νεανικός, παρά τη μεγάλη του ηλικία, ο Πορτογάλος Μανοέλ ντε Ολιβέιρα. Πρωταγωνιστής στην ταινία του, «Η παράξενη υπόθεση της Αντζέλικα», είναι ένας φωτογράφος που όταν καλείται να φωτογραφήσει τη νεαρή, νεκρή κόρη μιας πλούσιας γυναίκας, βλέπει ξαφνικά το πορτρέτο της να... ζωντανεύει. Με υπόκρουση πιάνου, με μια κάμερα που παρακολουθεί, σε έξοχα φωτογραφημένα πλάνα, συνήθως ακίνητη, τα διάφορα πρόσωπα, ο Ολιβέιρα έφτιαξε μια πανέμορφη, λυρική ταινία που δείχνει πως η ηλικία δεν παίζει ρόλο όταν έχεις έμπνευση, ενθουσιασμό και ζωντάνια.
* Στο Τσαντ όπου ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται, εκτυλίσσεται η γαλλικής παραγωγής ταινία «Ενας άνθρωπος που κραυγάζει» του Μαχάματ-Σάλεχ Χαρούν (βραβευμένου το 2006 στη Βενετία για το «Νταράτ»). Είναι η τραγική πορεία ενός πατέρα που για να κρατήσει τη δουλειά του σε περίοδο περικοπών, στέλνει τον γιο του να πολεμήσει ενάντια στους αντάρτες. Μια ματιά πάνω στα τραγικά αποτελέσματα ενός εμφύλιου, όπου οι ανθρώπινες αξίες αλλά και οι ζωές χάνουν το νόημά τους, με τον Χαρούν να κινηματογραφεί την τραγική ιστορία του με λιτό στιλ και λυρισμό. *
enet.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου