Τι είναι αυτό που μας σταματάει απ’ το να κάνουμε τις αλλαγές που ζητάει η ψυχή μας;

Μια ηλιόλουστη καθημερινή και καλοκαιρινή μέρα σε παραλιακή περιοχή του Σύδνεϋ. 2004. Είχα παρατήσει τη δουλειά μου και ο μόνος τρόπος που θα ξαναδούλευα θα ήταν εάν αισθανόμουν πως έκανα κάτι που πραγματικά ήθελα. Ήμουν σε αδιέξοδο, γιατί τίποτα μέσα σε αυτό το σύστημα δεν μου έκανε. Καθώς περπατούσα και μιλούσα με τη φιλενάδα μου για το τι τρελά πράγματα σκεφτόμουν να κάνω (η οποία επίσης τα είχε παρατήσει όλα), σταματάω απότομα, βροντάω τα πόδια μου στο πεζοδρόμιο και φωνάζω: «Μα τι είναι αυτό επιτέλους που μας σταματάει απ΄ το να κάνουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε;»
Η φιλενάδα μου αντικαθρέφτισε την απορία και απόγνωση που προφανώς αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή. Την κοίταξα βαθιά στα μάτια και αφού δεν μου έδινε μια απάντηση, κοίταξα αριστερά, δεξιά και εν τέλη κάτω στο πεζοδρόμιο. Παρατήρησα μια πορτοκαλί κάρτα στο μέγεθος ενός τραπουλόχαρτου ακριβώς ανάμεσα στα πόδια μου. Έσκυψα, τη σήκωσα, τη γύρισα και διάβασα τη μόνη λέξη που ήταν γραμμένη: “fear” (=φόβος).
Η καρδιά μου χτύπησε λίγο πιο γρήγορα απ’ ότι συνήθως. Κοιταχτήκαμε με τα στόματα ανοιχτά, κοιτάξαμε γύρω μας να δούμε αν ήμασταν στα γυρίσματα μιας ταινίας και απολαύσαμε ανεπιφύλακτα τη στιγμή που το σύμπαν με τόσο δημιουργικό και χιουμοριστικό τρόπο μας έδωσε την πιο στοχευμένη απάντηση στο μεγάλο μου ερώτημα.
Φόβος. Ούτε καν διερωτήθηκα περαιτέρω αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσε να με σταματάει απ’ το να κάνω τα πράγματα για τα οποία διψάει η ψυχή μου. Ήξερα πως σε αυτή τη μικρή λέξη κρυβόταν μια μεγάλη αλήθεια, την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσω για να προχωρήσω.
Και από τότε άρχισα να καταλαβαίνω μερικά πράγματα, τα οποία με έχουν βοηθήσει σε αυτό το ταξίδι που ονομάζουμε ζωή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως έχω καταφέρει να εξαλείψω το φόβο εντελώς σε όλες τις καταστάσεις. Απλά έμαθα πως προκειμένου να απελευθερωθώ από το φόβο, έπρεπε να τον αποδεχτώ. Και για να τον αποδεχτώ, προσπάθησα να τον καταλάβω. Και για να τον καταλάβω, κατέβηκε ένα ακόμα κομμάτι του παζλ και μπήκε στη θέση του όταν διάβασα κάπου πως «ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης».
Και από τότε έμαθα στον εαυτό μου να αναγνωρίζει την αίσθηση που μου δίνει ο φόβος σε αντίθεση με την αίσθηση που μου δίνει η αγάπη. Και κατάλαβα κάτι πολύ σημαντικό: φοβάμαι όταν δεν απολαμβάνω το τώρα, όταν δηλαδή σκέφτομαι τι θα κάνω στο μέλλον. Αυτό σημαίνει πως ζω συνεχώς σε μια κατάσταση φόβου…και εγωισμού, αφού προσπαθώ να ελέγξω τα ανεξέλεγκτα.
Όταν όμως απολαμβάνω τη στιγμή που είμαι τώρα, αισθάνομαι μια απόλυτη αποδοχή που με συνδέει με τον εαυτό μου, τους άλλους και εν τέλη με την απόλυτη αγάπη. Καταλαβαίνω πως είμαι στο τέλειο σημείο τώρα και η αποδοχή αυτής της κατάστασης αυτόματα απελευθερώνει το φόβο, γιατί πλέον δεν υπάρχει χώρος για τον φόβο, όπως όταν είναι μέρα, δεν υπάρχει η νύχτα. Και έτσι ζω με μεγαλύτερη ασφάλεια.
Είναι επικίνδυνο να είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι μόνο με το μυαλό, όπου επικρατεί η «λογική», γιατί έτσι αποσυνδεόμαστε από το ένστικτο, το οποίο πολλές φορές δεν το ακολουθούμε, γιατί δεν έχει καμία λογική. Φοβόμαστε δηλαδή. Έτσι μπαίνουμε σε μια κατάσταση όπου επαναλαμβάνουμε καταστάσεις και δεν ξεκινάμε κάτι καινούργιο, έστω και αν το θέλουμε πολύ, γιατί δεν βλέπουμε πώς μπορεί να γίνει.
Οπότε, δοκιμάστε να κάνετε κάτι για το οποίο διψάει η ψυχή σας, έστω και αν δεν έχει καμία σχέση με τη «λογική». Ο φόβος είναι φυλακή. Αφήστε το «πώς» να εξελιχθεί από μόνο του. Αν είστε δυσαρεστημένοι με την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε, σκεφτείτε αυτό που κάνετε τώρα: το κάνετε από αγάπη ή από φόβο; Και τώρα σκεφτείτε αυτό που θα θέλατε να κάνετε: τώρα χαμογελάτε ή κατσουφιάζετε;
Για παράδειγμα, πολλοί θέλουν να φύγουν απ΄την πόλη, αλλά δεν ξέρουν τι θα κάνουν στην επαρχία και πως θα ανταποκριθούν στις όλο αυξανόμενες «υποχρεώσεις» τους.
Πρώτα απ΄όλα το τι θα κάνετε στην επαρχία θα αποκαλυφθεί πολύ πιο γρήγορα όταν έχετε συχνή επαφή με το μέρος που επιλέξετε, γιατί θα είστε μέσα στα πράγματα και θα δημιουργήσετε κατάλληλες καταστάσεις για εσάς. Αν αισθάνεστε πως δεν είστε έτοιμοι να κάνετε μια ολοκληρωτική κίνηση, τουλάχιστον πάτε εκεί τα ΣΚ ή όσο συχνά μπορείτε. Κάντε επαφές, μιλήστε, συνδεθείτε, ανοιχτείτε… Απ’ το κρεβάτι σας μπορείτε μόνο να ονειρευτείτε.
Δεύτερον, μειώστε τα έξοδα και τις υποχρεώσεις σας όσο μπορείτε. Φτιάξτε τα δικά σας οικολογικά καθαριστικά. Φτιάξτε δικό σας ψωμί. Ανταλλάξτε ρούχα, αντικείμενα, κάντε οικονομικές και ουσιαστικές εξόδους, εναλλακτικές εκδρομές, μοιραστείτε τα έξοδα μετακίνησης, μάθετε πώς να είστε αυτάρκεις, συνδεθείτε με ανθρώπους με κοινές αξίες. Ξεκινήστε κάτι, οτιδήποτε, έστω και αν δεν έχετε όλες τις απαντήσεις τώρα. Εδώ είναι μια λίστα που μπορεί να σας δώσει ώθηση.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνουμε συνέχεια πράγματα που δεν θέλουμε να κάνουμε και πολύ μεγάλη για να είμαστε συνέχεια δυσαρεστημένοι – να ζούμε μέσα στο φόβο. Το έχω πει και το ξαναλέω: Όταν θα είμαστε ετοιμοθάνατοι, είμαι σίγουρη πως τα μόνα πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε είναι αυτά που δεν κάναμε, όχι αυτά που κάναμε. Οπότε ας γεμίσουμε τη ψυχή μας όσο μπορούμε με αυτά που χρειάζεται και ας αφήσουμε το φόβο εκεί που ανήκει: στο πουθενά!
http://www.kangouro.gr