H ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Έφηβος, πρώην χρήστης ναρκωτικών, δικάζεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση μετά από 13 χρόνια για κλοπή μιας ζάντας. Δεν υπάρχουν ελαφρυντικά, λένε. Του δίνουν μια κλωτσιά και τον σπρώχνουν να βουλιάξει ξανά σε έναν άλλον κόσμο. Δεκατρία χρόνια μετά! Εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι γιατί λόγω απεργιών έχουν καταφέρει να παραγραφούν τα αδικήματά τους, πολιτικοί κυκλοφορούν ελεύθεροι και αξιοπρεπείς και παρά τα αδικήματα που έχουν διαπράξει και συνεχίζουν να διαπράττουν κανείς δεν τους αγγίζει. Η δικαιοσύνη είναι με το μέρος του ισχυρού αλλά για να αποδείξει το αντίθετο και πόσο αμερόληπτη είναι, στέλνει στη φυλακή έναν άνθρωπο χωρίς να την
ενδιαφέρει τι έχει μεσολαβήσει στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων που πέρασαν. Αλήθεια, αναρωτήθηκε κανείς πώς έφτασε μια τέτοια εκδίκαση να αναβληθεί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Φανταστείτε τι γίνετε με τα μείζονα αδικήματα των μιζών και των καταχρήσεων. Δεν θα μάθουμε ποτέ. Κάπου κάπου θα ανοίγει και καμία κονσέρβα εκδίκασης για να ρίχνει στάχτη στα μάτια μας. Και επειδή το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς, πρώτα θα ξεκινούν την προπαγάνδα μέχρι που θα λέμε Ήμαρτον πια, μη μας ενοχλείτε άλλο με ανούσια πράγματα. Στη σημερινή εποχή πραγματικά αυτά που φαίνονται ανούσια δεν είναι καθόλου ανούσια. Απλώς η παρουσίασή τους γίνεται με τέτοιο κατευθυνόμενο και επιτηδευμένο τρόπο, τα κάνουν όλα να φαίνονται τόσο προφανές που το μυαλό σου αρχίζει να αμφιβάλει με τα αυτονόητα. Γίνονται τα παράλογα, λογικά και τα λογικά, παράλογα. Ο νόμος του δίκαιου του ισχυρού, βλέπετε είναι το χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής μας κοινωνίας. Τα κάγκελα της φυλακής όμως που δημιουργούνται με πνίγουν. Δεν χρειάζεται να μπεις σε ένα κελί για να νοιώθεις φυλακισμένος. Νοιώθεις φυλακισμένος από τις επιλογές που σου στερούν και από την έλλειψη της αξιοκρατίας που συνεχίζει να κυριαρχεί. Όταν ακούς για διαφάνεια, να ξέρεις ότι ξέρουν ότι δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ διαφάνεια. Ξέρουν ότι αυτό λείπει, ξέρουν ότι αυτό θέλεις να ακούσεις, όπως ξέρουν ότι ακόμα και αν θέλουν, δεν μπορούν να την εφαρμόσουν. Είναι πολλά που αν βγουν στην επιφάνεια θα ανοίξουν το κουτί της πανδώρας για όλους αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια τα στοίβαζαν εκεί μέσα. Έτσι οι διορισμοί συνεχίζονται ακόμα και αν αυτό διαψεύδεται, οι δουλειές πηγαίνουν βάσει " κλειστών προσφορών", οι υπουργοί τακτοποιούν τα παιδιά τους, οι βουλευτές χτίζουν αυθαίρετα, οι μισθοί των εκλεκτών συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι, η ανεργία μας τσακίζει τα όνειρα, οι τράπεζες μας ρυθμίζουν όχι τις οφειλές μας αλλά τη ζωή μας. Η δικαιοσύνη του παραλόγου, θριαμβεύει. Η πολιτεία με τις αποφάσεις της επιβραβεύει τον κλέφτη, και θάβει τον πολίτη που όλα τα χρόνια ήταν σωστός στις υποχρεώσεις του απέναντι της. Παραγράφει, μειώνει, νομιμοποιεί τις παρανομίες και τιμωρεί τον νόμιμο και σωστό πολίτη. Το μύνημα που παίρνουμε είναι ό,τι μπορείς να αποφύγεις, απόφυγε το και δεν θα χάσεις μακροχρόνια... μόνο που τώρα χάνεται η χώρα μας.Επιτέλους δεν υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα των ανθρώπων.