Η ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΖΕΛΑ

Αφιερωμένο στις μαμάδες της σχολής γονέων. Πρόκειται για ένα κομμάτι ενός εκπληκτικού βιβλίου με τίτλο Βάλσαμο για την ψυχή της γυναίκας. Το έχω διαβάσει πάνω από 10 δέκα χρόνια πριν και θεωρώ ότι τώρα ήταν η στιγμή που με άγγιξε περισσότερο, όντας και μαμά. 

Όταν η Άντζελα ήταν πολύ μικρή, 

στην ηλικία των δύο ή τριών ή κάτι τέτοιο

η μητέρα και ο πατέρας της
τη δίδαξαν να μη λέει ποτέ ΟΧΙ.
Της έμαθαν ότι πρέπει πάντα να συμφωνεί
με οτιδήποτε της έλεγαν οι άλλοι
κι αν εκείνη δεν υπάκουε, την έδερναν
και την έστελναν τιμωρία στο κρεβάτι της.

Έτσι η Άντζελα μεγάλωσε

και έγινε ένα πολύ υπάκουο παιδί.

Ποτέ δεν θύμωνε

και ποτέ δεν εξαγριωνόταν.

Νοιαζόταν πάντα, μοιραζόταν τα πάντα.

Ποτέ δεν διαφώνησε,

και ότι κι αν έλεγαν οι γονείς της,

εκείνη πίστευε πως είχαν δίκιο.

Η Άντζελα, ο άγγελος, πήγε πολύ καλά στο σχολείο,

κι όπως ήταν φυσικό, ακολουθούσε όλους τους κανόνες.

Οι δάσκαλοι της έλεγαν ότι ήταν πολύ καλά αναθρεμμένη,

τόσο ήσυχη και τόσο καλή. 

Αλλά τι ένοιωθε μέσα της η Άντζελα;

Ποτέ δεν κατάλαβαν.

Η Άντζελα είχε πολλούς φίλους
που την αγαπούσαν για το χαμόγελό της.
Ήξεραν ότι ήταν ο τύπος του κοριτσιού
που θα έκανε τα πάντα.
Κι όταν ήταν γριπωμένη
κι όταν πραγματικά χρειαζόταν να ξεκουραστεί
αν κάποιος ζητούσε τη βοήθειά της
εκείνη έλεγε πάντα ΝΑΙ.

Όταν η Άντζελα ήταν τριάντα τριών ετών
και σύζυγος δικηγόρου,
είχε σπίτι και οικογένεια και μια καλή κοινωνική ζωή.
Είχε μια κόρη τεσσάρων,
κι έναν γιο εννέα χρονών,
κι αν κάποιος τη ρωτούσε πώς αισθάνεται,
εκείνη πάντα απαντούσε, "πολύ καλά".

Αλλά μια κρύα νύχτα κοντά στα Χριστούγεννα
όταν η οικογένειά της κοιμόταν,
αυτή είχε μείνει άυπνη
και άσχημες σκέψεις τριγυρνούσαν στο κεφάλι της.

Δεν ήξερε γιατί, ούτε και πώς,
αλλά ήθελε να τερματίσει τη ζωή της.

Έτσι, παρακάλεσε
οποιοσδήποτε την είχε φέρει σ' αυτό τον κόσμο
να την πάρει πάλι μαζί του.

Και τότε άκουσε από βαθιά μέσα της,

μια φωνή που ήταν απαλή και χαμηλή.

Της είπε μόνο μια λέξη.

Κι η λέξη που της είπε ήταν....ΟΧΙ.

Από εκείνη τη στιγμή,

η Άντζελα ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει.

Η ζωή της εξαρτιόταν από αυτήν τη λέξη,

έτσι, αυτή άκουσαν οι αγαπημένοι της:

OXI, δεν θέλω, ΟΧΙ, δεν συμφωνώ,

ΟΧΙ, αυτό πρέπει να το κάνεις εσύ,

ΟΧΙ, αυτό δεν είναι για μένα,

ΟΧΙ, ήθελα κάτι άλλο,

ΟΧΙ, αυτό με πειράζει πολύ!

ΟΧΙ,, είμαι κουρασμένη

και ΟΧΙ, είμαι απασχολημένη,

και ΟΧΙ, προτιμώ να μην....!

Λοιπόν, η οικογένεια έπαθε σοκ
και οι φίλοι της αντέδρασαν με έκπληξη,
αλλά η Άντζελα είχε αλλάξει,
μπορούσες να το δείς στα μάτια της,
που δεν είχαν μέσα τους εκείνη την υποταγή,
από εκείνη τη νύχτα, τρία χρόνια πριν,
όταν η Άντζελα, ο άγγελος,
πήρε την άδεια να λέει ΟΧΙ.

Σήμερα η Άντζελα είναι πρώτα άνθρωπος
και μετά μητέρα και σύζυγος.
Γνωρίζει τα όριά της.

Έχει μια ξεχωριστή ζωή.

Έχει ταλέντα και φιλοδοξίες.

Έχει αισθήματα, ανάγκες και στόχους.
Έχει χρήματα στην τράπεζα
και γνώμη στις εκλογές.

Και στο αγόρι και στο κορίτσι της,
λέει, "Είναι ωραίο να συμφωνούμε,
αλλά αν δεν μπορέσετε να πείτε ΟΧΙ,
δεν θα μεγαλώσετε ποτέ, ούτε θα γίνετε
αυτό που ήσαστε προορισμένοι να γίνετε.

Επειδή ξέρω ότι κι εγώ κάνω λάθη
κι επειδή σας αγαπώ πολύ,
θα είστε πάντα οι άγγελοι μου
ακόμα κι όταν μου λέτε ΟΧΙ"

Barbara K. Basset